2022 թվականի հունիսի վերջի դրությամբ Հայաստանի պետական պարտքը կազմել է մոտ 9 մլրդ 933 մլն դոլար։
Այս մասին տեղեկանում ենք Ֆինանսների նախարարության հրապարակած վիճակագրությունից։ Այս առաջին վեց ամիսներին պետական պարտքն աճել է 706 մլն դոլարով կամ 7.7%-ով։ Պարտքն աճել է ներքին պարտքի հաշվին, մինչդեռ արտաքին պարտքը պակասել է։ Մասնավորապես, 2022 թվականի հունիսի վերջի դրությամբ Հայաստանի արտաքին պարտքը կազմել է 6 մլրդ 496 մլն դոլար, որը տարեսկզբի համեմատ կրճատվել է 152 մլն դոլարով կամ 2.3%-ով։ Ներքին պարտքը կազմել է 3 մլրդ 436 մլն դոլար՝ աճելով 859 մլն դոլարով կամ 33.3%-ով։
Հասկանալի է, որ կառավարությունը պետական պարտքը ավելացնում է ինչ-ինչ կարևոր խնդիրներ լուծելու նպատակով: Սակայն, արդյո՞ք այդ խնդիրները ստանում են իրենց լուծումը: 2019 թվականին Արժույթի միջազգային հիմնադրամը (ԱՄՀ) հաստատել է Հայաստանին 248.2 միլիոն ԱՄՆ դոլար հատկացնելու մասին ծրագիրը։ Այս գումարը նախատեսված էր Հայաստանի տնտեսական հիմնարար և կառուցվածքային բարեփոխումների իրականացման համար: Արդյո՞ք Հայաստանի տնտեսության մեջ տեղի են ունեցել այդ վերը նշված կառուցվածքային բարեփոխումները, ըստ էության՝ ոչ: Հայաստանի կառավարությունը գումարի ծախսման ուղղությունները փոխել է՝ այդ ծրագրով Հայաստանին հասու միջոցներն ուղղելով ոչ թե կառուցվածքային բարեփոխումներին, այլ նոր կորոնավիրուսային համավարակի հետևանքների մեղմանն ուղղված սոցիալ-տնտեսական միջոցառումների ֆինանսավորմանը, ինչը մի շարք տնտեսագետների գնահատմամբ՝ դարձավ ոչ թե աջակցություն, այլ փողի վատնում, որովհետև առանց գնահատելու տնտեսվարողների կարիքները՝ Կառավարությունը փող բաժանեց և՛ այդ փողի կարիքն ունեցող, և՛ չունեցող տնտեսվարողներին, անգամ նրանց, որոնց բիզնեսը կորոնավիրուսի համավարակի պայմաններում բարգավաճեց։ Ստացվում է, որ Վահան Քերոբյանը չի լուծել իր առջև դրված այն խնդիրը, որը լուծելու նպատակով էլ կառավարությունը վարկ է վերցրել:
Ամբողջական հոդվածը այստեղ
