Հայաստանի Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրենի և Հատուկ քննչական ծառայության պետի գաղտնալսված հեռախոսազրույցի ձայնագրությունը հնարավոր է՝ տարածված լինի հարևան երկրներից մեկից. այս մասին երեկ հայտարարել է Քննչական կոմիտեի նախագահ Հայկ Գրիգորյանը:
Նա հայտնել է, որ վեց եղանակ կա գաղտնալսման, և տվյալ գործով բոլոր ուղղություններով քննություններ կատարվել են, հարցումներ են ուղարկվել արտասահմանյան երկրներ, կան ձեռք բերված տվյալներ, որոնք հնարավոր է՝ ապագայում հիմնավորեն, որ հարևան երկրներից մեկից է տարածում ստացել այդ գաղտնալսման բովանդակությունը: Գրիգորյանը հրաժարվել է տալ այդ երկրի անունը: Քննչական կոմիտեի ղեկավարը նաև հայտնել է, որ փորձաքննությամբ հերքվել է ԱԱԾ աշխատակիցների կողմից գաղտնալսումն իրականացնելու հանգամանքը:
Հայկ Գրիգորյանի երեկվա բացահայտումներից դրականը թերևս այն է, որ հերքվում է, այսպես ասած, դավադրության վարկածը, այլ խոսքով՝ հաստատված է համարվում, որ մեր հատուկ ծառայության աշխատակիցները մասնակցություն չեն ունեցել պետության բարձրաստիճան պաշտոնյաների հեռախոսային զրույցների գաղտնալսումներին։
Մնացած դրվագներով ՔԿ նախագահի բացահայտումները միայն նոր հարցեր են առաջացնում, մասնավորապես՝ խիստ հարաբերական է «հարևան երկիր» ձևակերպումը, որովհետև այն կարող է լինել, օրինակ, ոչ թե Հայաստանին սահմանակից, այլ մոտ գտնվող որևէ պետություն։ Կասկածներն ավելի են խորանում, որովհետև քննչական մարմնի ղեկավարը չի տվել կոնկրետ պետության անուն, ինչը կարող է զանազան ենթադրությունների ու վարկածների տեղիք տալ։
Մյուս կողմից՝ ՔԿ ղեկավարի պարզաբանումներից անհայտ է մնում հարցի պատասխանը, թե արդյոք «հարևան երկիրը», որպես պետություն, մասնակցե՞լ է գատնալսումների տարածմանը, թե՞ հանցագործություն կատարած մարդկանց համար ծառայել է սոսկ որպես տարածք, որտեղից նրանք իրականացրել են իրենց գործողությունը։ Սա շատ կարևոր հանգամանք է՝ այս հանցագործության մասշտաբը պատկերացնելու, դրա ներքին և արտաքին բաղադրիչները բացահայտելու համար։
Պակաս կարևոր չէ մեկ այլ հարցի պատասխանը, որը շրջանցվել է Հայկ Գրիգորյանի խոսքում։ Արդյոք «հարևան երկիր»-ն առնչություն ունի գաղտնալսման միայն տարածմա՞ն, թե՞ նաև իրականացման հետ։
Այս հարցերի պատասխանները խիստ սկզբունքային են՝ պատկերացում կազմելու համար, թե ներքին ու արտաքին ուժերի ինչպիսի մասնակցություն է եղել Հայաստանի անվտանգության դեմ կազմակերպված գործողության գործընթացում։
Ափսոսանքով պետք է արձանագրեմ, որ ՔԿ նախագահի սկանդալային «բացահայտումն» ավելի շատ հարցեր առաջացրեց, քան պատասխաններ տվեց։ Դատելով պաշտոնյայի խոսքից՝ վտանգավոր այս հանցագործությունը տակավին բացահայտված չէ, ինչը խոսում է կամ մեր իրավապահ մարմինների պրոֆեսիոնալիզմի բացակայության մասին, կամ էլ հաստատում է վարկածը, որ գործ ունենք բազմաշերտ, բարդ հանցագործության հետ, որի բացահայտումը գոնե այս պահին կամ կարճ ժամանակում վեր է մեր իրավապահ մարմինների ուժերից։ ՔԿ ղեկավարի լակոնիկ հարցազրույցը ավելի շուտ երկրորդ վարկածի մասին է։
© 1in.am
